Szkolenie warsztatowe stacjonarne
Trudności w jedzeniu z perspektywy potencjalnie traumatycznego doświadczenia.
Rola podejścia opartego na relacjach.
Krótko o szkoleniu
Szkolenie pomoże Ci przemyśleć, jak perspektywa traumy może wpłynąć na Twoją pracę z dzieckiem lub rodziną z trudnościami w jedzeniu.
Długo i osobiście o szkoleniu
Szkolenie, na które chciałam Cię zaprosić, powstało na bazie moich doświadczeń w pracy z dziećmi i rodzicami z trudnościami w jedzeniu.
Od ponad 10 lat poznawałam różne metody, techniki i podejścia w pracy z dziećmi z trudnościami w jedzeniu. Integrowałam je wszystkie w swojej pracy, obserwowałam ich skuteczność. Towarzysząc rodzinom w ich zmaganiach z trudnościami w jedzeniu wciąż miałam poczucie, że to pewnego rodzaju walka okupiona licznymi ofiarami: zmęczeniem, przekraczaniem siebie i swoich granic, przedkładaniem zaufania do innych nad zaufanie do siebie samego.
Często obserwowałam, że terapia/ nauka jedzenia to kolejne zadanie (dla dziecka i rodzica), które należy wypełnić, a nie odpowiedź na doświadczanie i zauważanie swoich potrzeb oraz zaopiekowanie się nimi. Sama, towarzysząc dzieciom i rodzicom doświadczałam wielokrotnie wypalenia, rezygnacji i zwątpienia, czy to, co robię jest wystarczająco dobre i skuteczne.
Jako pedagog z zamiłowania i podstawowego wykształcenia wiedziałam, że nauka pod taką presją okupiona silnymi emocjami i zmęczeniem niczym nie przypomina naturalnej nauki, w której jest przestrzeń na ciekawość, porażki, radość, bliskość ze sobą i z nauczycielem.
Techniki, narzędzia, najlepsze protokoły, szkolenia i certyfikaty były ważne i pomocne, ale nie zmieniały faktu, że cały proces terapeutyczny nie zawsze przebiegał w sposób dla mnie zrozumiały i przeze mnie oczekiwany.
Uczyłam dzieci i rodziców nowych umiejętności. Dostawały wsparcie sensoryczne, motoryczne, oswajały się z jedzeniem, ale nadal wiele z nich niechętnie angażowała się w sytuacje związane z jedzeniem i wydawała się być motywowana głównie z zewnątrz. To z kolei frustrowało rodziców i wymagało od nich ciągłego wysiłku i zaangażowania w zachęcanie, namawianie, ustalanie zasad związanych z posiłkami.
W tym wszystkim również ja, terapeuta czułam niepewność, zwątpienie przeplatane energią do dalszych działań i pomagania.
Dla wszystkich stron: dziecka, rodzica i terapeuty było to męczące i mogło prowadzić do zniechęcenia i wypalenia. Potrzebowałam zrozumieć, dlaczego tak się dzieje i co mogę z tym zrobić, żeby dawać coś więcej niż tylko wymagania, zalecenia i motywację.
Pomocne okazały się tu moje osobiste doświadczenia, które nakierowały mnie na temat traumy.
Zaczęłam zgłębiać to zagadnienie również w kontekście zawodowym, szczególnie w związku z trudnościami w jedzeniu i w związku z rozwojem w spektrum autyzmu.
Te dwa tematy są mi bliskie od dawna. Zrozumienie tego, jak działa trauma, jak zawsze wiąże się ona z samotnością, odłączeniem, zapętleniem w reakcjach, których nie rozumiemy i często nie chcemy, pomogło mi zrozumieć lepiej sytuację rodzin dzieci z trudnościami w jedzeniu.
Terapia własnej traumy, praca z uwzględnieniem perspektywy traumy oraz bliskiego mi podejścia psychoterapeutycznego, w którym się szkolę (IFS) pozwoliła korzystać nie tylko ze skutecznych narzędzi i technik, ale przede wszystkim z relacji, mocy połączenia ze sobą i z innymi. Takie podejście sprawia, że moja praca nie polega na diagnozowaniu trudności i dawaniu dostosowanych zaleceń, które dla rodziny są tak naprawdę kolejnymi wymaganiami do realizacji. Takie podejście sprawia, że wspieranie rodzin z trudnościami w jedzeniu, towarzyszenie im w zmianach w tym obszarze jest bardziej o byciu niż o działaniu. To szkolenie nie da Ci gotowych rozwiązań, protokołów, schematów postepowań, czy niezawodnych narzędzi.
To szkolenie pozwala popatrzeć na trudności jedzeniowe z perspektywy traumy, neurobiologii, relacji i modelu psychoterapii IFS (Internal Family Systems).
Takie podejście może realnie zmienić pracę każdego specjalisty i uwrażliwić go na delikatną, pełną zrozumienia pracę ze skutkami trudności w jedzeniu, która zmienia doświadczenia dziecka i rodziców „tu i teraz”.
Chciałabym pokazać, jak dużo zmienia przekierowanie uwagi z zewnątrz (działanie, sposoby, techniki) na wnętrze (co się pojawia, jakie to dla mnie jest?) i jak ważne, żeby najpierw tego wewnętrznego zwrotu dokonał terapeuta, a potem pomagał w tym rodzicowi i dziecku.
Dla kogo?
To szkolenie może być dla Ciebie pomocne, jeśli jesteś specjalistą, który:
- Pracuje z dzieckiem z trudnościami z jedzeniu w jakimkolwiek obszarze, ale chciałby lepiej zrozumieć, jego reakcje.
- Czuje potrzebę szerszego popatrzenia na wyzwania i potrzeby dziecka i rodzica z trudnościami w jedzeniu, zrozumienia ich i dopasowania do nich swoich działań
- Chce pracować w podejściu relacyjnym, uważnym na potencjalną traumę.
- Daje rodzinie zalecenia, stawia wyzwania, motywuje, ale czuje, że to nie wystarcza
- Chce pomagać dziecku/rodzicowi pokonać wyzwania w jedzeniu jednocześnie okazując szacunek do jego tempa nauki i potrzeb
- Chce dowiedzieć się, jak trauma wiąże się z trudnościami w jedzeniu
- Chce poznać mechanizm neurocepcji i jego wpływ na relację z jedzeniem
- Chce pogłębić wiedzę na temat neurofizjologicznej reakcji na bezpieczeństwo i zagrożenie również w kontekście nauki jedzenia
- Chce zdobyć podstawowe informacje o tym, jak perspektywa traumy może zmieniać sposób pracy z dzieckiem i rodzicem
- Chce dowiedzieć się, jakie jest ryzyko retraumatyzacji w pracy z dzieckiem i jak go unikać
- Potrzebuje upewnić się, że w pracy z rodzinami z trudnościami w jedzeniu najważniejszy jest terapeuta, jego świadomość, zasoby i umiejętność nawiązywania bezpiecznej relacji, a nie techniki czy metody
Organizacja
Szkolenie odbywa się stacjonarnie i trwa dwa dni
Dzień 1 |
Cena |
Piątek: 10:00-16:15 | 800 zł/osoba* |
Dzień 2 |
Maksymalna liczba osób: |
Sobota: 10:00-14:30 | 10-12 osób |
* podana cena dotyczy szkolenia organizowanego we Włocławku
Podczas szkolenia organizowanego we Włocławku zapewniamy:
-
materiały dydaktyczne w formie papierowej lub elektronicznej
-
przerwy kawowe, przekąski, napoje
-
lunch
-
bezpłatny parking
Program szkolenia
- Jak działa trauma
- Neurocepcja, czyli instynktowny mechanizm wykrywający bezpieczeństwo i zagrożenie
- Etapy reakcji na stres
- Kłopotliwa neurocepcji i jej wpływ na relacje z jedzeniem
- Układ nerwowy w warunkach bezpieczeństwa i stresu
- Mózg trójdzielny, Teoria poliwagalna
- Układ libiczny kształtowany przez doświadczenia: organizacja wokół stresu i porzucenia czy ekploracji i współpracy
- Neuroficjologia traumy: nadaktywność “Wykrywacza zagrożeń” i “Wieży obserwacyjnej”
- Doświadczenie bezpiecznego niebezpieczeństwa w nauce jedzenia, jako podstawa kształtowania bezpiecznej, wspierającej relacji z jedzeniem, sobą i opiekunem
- Doświadczenia dziecka z jedzeniem w kontekście relacji z opiekunem
- Potencjalne traumatyczne doświadczenia w nauce jedzenia czyli przerwanie cyklu “Bezpieczne niebezpieczeństwo” i wpływ na:
- Relacje z jedzeniem
- Relacje z własnym głodem
- Zachowania jedzeniowe
- Terapeuta poinformowany o traumie – wpływ koncepcji potencjalnej traumy na pracę z dzieckiem z trudnościami w jedzeniu
- Świadomość traumy i jej wpływ na pracę z rodziną
- Fundamenty pracy terapeuty
- Praca uwzględniająca potencjalnie traumatyczne doświadczenia
- Analiza przypadku
Metody
- Prezentacja
- Mini-wykład
- Ćwiczenia i doświadczenia
- Analiza doświadczeń
- Dyskusja
Zapisy
Data/Miejsce |
Data/Miejsce |
Zapisy |
4-5.10.2024 |
Fizjomed Academy |
Prowadząca szkolenie
Nazywam się Gosia Tchurz i to, czym się zajmuję wyrosło przede wszystkim na bazie moich osobistych doświadczeń, trudnej historii związanej z jedzeniem oraz rodzicielstwa wysoko wrażliwych dzieci, z autyzmem w tle.
Ze wszystkich nauczycieli, których wymienię poniżej, szkół i szkoleń, na których byłam i będę, najważniejszymi nauczycielami stały się moje córki: Estera i Nadia, a także nauka budowania relacji z samą sobą.
Jestem dyplomowanym praktykiem IFS (Internal Family Systems) w trakcie pogłębiających szkoleń w tym nurcie psychoterapii. Ukończyłam cykl szkoleń uprawniających do pracy tą metodą z Osnat Arabel oraz Paulem Ginterem.
Warsztatu pracy dotyczący pracy z traumą, uzależnieniami oraz ważnymi elementami procesu IFS uczyłam się także od Paula Neustadta, Cece Sykes i Franka Andersona. Podstawą mojej pracy jest regularna terapia własna i praca superwizyjna (1 x tyg – 1,5 godz.).
Ponadto jestem psychotraumatologiem, członkiem Polskiego Towarzystwa Psychotraumatologii, biorę regularny udział w konferencjach i szkoleniach różnych podejść terapeutycznych związanych z pracą z traumą (m.in. ACT, NEST, terapia psychomotoryczna, psychoanaliza). Posiadam również certyfikację INPP. Swoją pracę chętnie łączę z pracą z ciałem, szczególnie uwzględniając teorię poliwagalną.
Moje zainteresowania zawodowe do tej pory dotyczyły wspierania osób/rodzin z trudnościami w jedzeniu oraz rozwijających się w spektrum autyzmu, a także wspierania dzieci i dorosłych w wyzwaniowych obszarach życia.
Jestem także dyplomowanym trenerem umiejętności psychospołecznych, a także certyfikowanym mentorem podejścia Growth through Play System – metody pracy z dziećmi i rodzicami opartej na relacjach. Współpracuję z placówkami i wspieram specjalistów w relacyjnym i uważnym podejściu do dziecka i rodzica.
Szkolenie w Twojej placówce
Istnieje możliwość zorganizowania tego szkolenia w dowolnym mieście na terenie Polski. Jeśli jesteś tym zainteresowany, daj nam znać wypełniając formularz zgłoszenia placówki.
Dział organizacji szkoleń skontaktuje się z Tobą w ciągu kilku dni.
Realizacja i nadzór: Sprawny.HR